|
Kantika
Aug 21, 2006 10:19:53 GMT 1
Post by Karo on Aug 21, 2006 10:19:53 GMT 1
Kamrul antwoordde eerst. "Dittis Rafel, heen grote scheur door Ziransk zijwand. Honbekend voor bewoners, dus veilig. Wij kobolds zijn bekend met grotten, hen deez plek his geen geheim vor hons." "Precies," vervolgde Rai'El, "totdat we in de hoofdgrot zijn, in de stad zelf. Ik heb werkelijk geen idee wat te verwachten. Mijn oom was niet erg scheutig met informatie bij zijn orders." Kamrul snuffelde even, en toen werden zijn rode ogen groot van schrik. Hij keek even naar de anderen en weer terug in het duister. Rai'El keek met hem mee, maar zag niets. "Wat is er? Wat zie je?" Een vuur laaide op in de verte, boven hen. Drie vliegende wezens, mensachtig, maar toch met vreemde, verwrongen trekken, met grote vleermuisvleugels, vlogen in cirkels door de grot, verlicht door hun brandende zwaarden. Één greep er naar een boog en voordat iemand kon reageren, schoot er een vurige pijl naar beneden. Er klonk een gekwelde kreet en Kamrul stortte ter aarde. De pijl had zich met dodelijke precisie in zijn schouder, door zijn borstkas geboord. Met zijn laatste ademtocht hoestte hij een klodder bloed op, waarna hij stikkend en stuiptrekkend stierf. Rai'El keek vol afgrijzen naar het tafereel. "Erinyes," fluisterde hij, "Baatezu..." En toen kwam hij bij zijn positieven. Hij trok zijn zwaard en hield zijn schild omhoog. "Terug de gang in, Delanya! Neem afstand!" De Erinyes slaakten een reeks onmenselijk aandoende kreten en vlogen met hoge snelheid op de indringers af.
|
|
|
Kantika
Aug 21, 2006 14:38:45 GMT 1
Post by Katara on Aug 21, 2006 14:38:45 GMT 1
Delanya's blik vertrok in een grimas toen ze de wezens zag naderen. Maar toen Kamrul neergeschoten werd en stierf, werd de uitdrukking op haar gezicht één van woede. Niemand doodde zonder pardon iemand die haar of iemand anders die ze mocht hielp. Zelfs niet een walgelijke kobold dacht Delanya erachter aan. Ironisch genoeg stond ze nu op het punt het leven te wreken van een wezen dat ze zelf niet echt gemogen had. Maar de Erinyes kwamen dichterbij en Delanya focuste zich weer op de wezens. In de nieuwe ruimte was een stuk meer luchtverplaatsing aanwezig dan in de tunnel, dus Delanya maakte ingewikkelde bewegingen met niet alleen haar handen, maar met haar hele lichaam. Hierdoor ontstond een sterke luchtbarrière die haar en Rai'El voor even tegen de Erinyes zou beschermen. En inderdaad, de vreemde mensachtige wezens botsten tegen de barrière op, waardoor ze gedesoriënteerd raakten. "Kom mee, dit is onze kans!" riep Delanya tegen Rai'El, waarna ze hem bij zijn pols greep en mee de tunnel in trok. Wat de Erinyes nu zouden doen wist Delanya niet, maar ze rende voor haar leven door de tunnel, Rai'El met zich meetrekkend en niet omkijkend.
|
|
|
Kantika
Aug 23, 2006 19:16:26 GMT 1
Post by Karo on Aug 23, 2006 19:16:26 GMT 1
"Mooi werk!" Rai'El zette het op een lopen. Af en toe keek hij terug de tunnel in of de wezens hem achtervolgden. Dat was niet het geval. De Erinyes hielden stil bij de tunnelingang en schreeuwden iets. Hij schrok. Het zou een flinke klus worden de Erinyes te verslaan, maar het was de enige weg erdoor. Daarnaast riepen ze misschien om hulp. Misschien was er wel een andere weg, maar waar was Kamrul om de weg te wijzen? Dood, spoedig ook opgegeten, maar dat was een gelukkig einde in de handen van Erinyes. Als hij nog zou hebben geleefd was het pas echt erg geweest. Hij huiverde en zette de gedachte snel uit zijn hoofd. Een flink eind de tunnel in stopte Rai'El. "Delanya, de Erinyes achtervolgen ons niet. De Baatezu kennend is dat een erg slecht teken. Ze waren op de hoogte van deze doorgang, in tegenstelling tot wat we dachten. We moeten er nu door of we komen er nooit door. Ik ga terug." Hij keek naar haar, hopend dat ze het zou begrijpen.
|
|
|
Kantika
Aug 24, 2006 19:17:07 GMT 1
Post by Katara on Aug 24, 2006 19:17:07 GMT 1
En of ze hem begreep. Delanya's blik werd nog grimmiger dan het eerst was geweest, en ze keek Rai'El aan. "Het is nu of nooit," beantwoordde ze Rai'El's opmerking. Haar hand greep naar het gevest van haar zwaard en ze wachtte af wat Rai'El zou doen. Zij had hen beschermd tegen de eerste aanval, maar ze wilde dat Rai'El hun eigen eerste aanval zou beginnen.
|
|
|
Kantika
Aug 29, 2006 16:41:42 GMT 1
Post by Karo on Aug 29, 2006 16:41:42 GMT 1
Rai'El liep langzaam naar het einde van de tunnel. In de kloof klonk nog de naklank van flapperende vleugels en de vreselijke geluiden van de Erinyes die het vlees van Kamrul's botten scheurden en het verorberden. Hij draaide zich om naar Delanya. "Het zijn gemene wezens, niet in de verste verte geïnteresseerd in een eerlijk gevecht. Het is nu drie tegen twee, dus lijkt het me het beste als we eerst eentje verrassen en dan er ieder een voor onszelf nemen. Probeer ze aan de grond te houden, vliegend zijn ze gevaarlijker." Hij blikte snel nog de gang in. Verderop brak een Erinye net Kamrul's afgekloven dijbeen in tweeën, met een akelig gekraak. Rai'El huiverde. "Klaar?"
|
|
|
Kantika
Sept 2, 2006 10:37:11 GMT 1
Post by Katara on Sept 2, 2006 10:37:11 GMT 1
'Het zijn gemene wezens.' Deze opmerking was in Delanya's ogen totaal nutteloos. Ten eerste hadden ze Kamrul gedood, waren ze nu zijn lijk aan het opvreten en hadden ze haar en Rai'El opgejaagd. Bij de krak die het brekende dijbeen van Kamrul veroorzaakte, vertrok Delanya's gezicht even, maar daarna focuste ze meteen weer. Ze keek Rai'El even aan en knikte. "Klaar."
|
|
|
Kantika
Nov 13, 2006 22:41:23 GMT 1
Post by Karo on Nov 13, 2006 22:41:23 GMT 1
Rai'El had stil gestaan en geluisterd (ongeveer twee maanden lang) tot hij al zijn moed bijeen schraapte en naar voren stormde. Zijn voetstappen weerklonken over de stenen waardoor de Erinyes (die zich al twee maanden lang sierlijk verveelden boven Kamruls lijk) hem hoorden aankomen. De eerste begon al een duikvlucht. Het vliegende wezen hoopte Rai'El te onderscheppen en snel uit te schakelen, maar op het laatste moment dook het mens en sneed hij met zijn zwaard het dijbeen van zijn aanvaller open. De erinye zocht snel weer de hoogte op. Rai'El dook ineen achter zijn schild, net op tijd, want twee vurige pijlen van boven boorden zich er net in. Van buitenaf klonken het als een lichte tikken, maar onder het schild waren het net hamerslagen. Tegelijkertijd herstelde de eerste zich weer, en gewapend met een lange gepunte ketting ging die over tot een tweede duikvlucht. Rai'El verstijfde van angst.
|
|
|
Kantika
Nov 14, 2006 20:01:31 GMT 1
Post by Katara on Nov 14, 2006 20:01:31 GMT 1
( 2 maanden? Meer zelfs! Arme Erinyes! Arme Delanya! Arme Rai'El! Vaker reageren, makker! ) Delanya rende even na Rai'El naar voren en zag hoe twee Erinyes hem aanvielen. Toen hij de eerste had verwond en daarna de tweede had afgeweerd, zag ze hoe de eerste Erinye opnieuw de aanval opende op Rai'El. Delanya's wenkbrauwen zakten naar beneden en ze rende nog een stuk naar voren. Ze bewoog haar handen, op zo'n manier dat ze de lucht om zich heen verzamelde. Dit kostte haar slechts een seconde of 3. Vlak voordat de Erinye Rai'El aan wist te vallen, liet Delanya de stroom lucht, met de kracht van een kleine storm, richting het wezen gaan. De Erinye werd weggeblazen en sloeg tegen een wand van de kloof. Meteen greep ze haar zwaard toen de derde Erinye het op haar gemunt had. Met behulp van luchtsturing liet ze zichzelf een eind de lucht ingaan en wist naast de Erinye te komen. Daar haalde ze uit met haar zwaard, een van de vleugels van de Erinye zwaar verwondend, waardoor het dier naar beneden viel. Ook Delanya werd weer gegrepen door de zwaartekracht, maar wist zich handig op te vangen. Hierdoor zag ze echter niet dat de tweede Erinye ook de aanval op haar gemunt had.
|
|
|
Kantika
Nov 16, 2006 21:00:56 GMT 1
Post by Karo on Nov 16, 2006 21:00:56 GMT 1
Rai'El was hier wel van op de hoogte, liet zijn schild vallen en rende op de Erinye af. Vlak voordat het gevleugelde beest kon aanvallen greep hij de benen van het wezen vast, die door dit extra onverwachte gewicht neerstortte, een halve meter voor de voeten van de elvin. Rai'El deelde snel een coup de grace uit door de Erinye aan de grond vast te pinnen. Snel stond hij weer op, klaar om nog een aanval af te weren. De eerste Erinye, echter, had er genoeg van en vluchtte snel terwijl de ander niet in staat was terug te vechten. Afgezien van het feit dat deze niet meer kon vliegen had deze ook een been gebroken bij de val. Rai'El zuchtte en keerde zich naar het lijk van Kamrul. Snel wendde hij zich ook weer af. 'Delanya, alles goed?'
De hele expiditie was niet helemaal als gepland verlopen, integendeel. Zijn oom had niets gezegd over Baatezu in Ziransk, het zou makkelijk moeten gaan. Nu was hun gids dood en de Erinye ging ervandoor met de melding dat er indringers waren... nee, het ging helemaal niet volgens plan.
|
|
|
Kantika
Nov 16, 2006 21:16:35 GMT 1
Post by Katara on Nov 16, 2006 21:16:35 GMT 1
Delanya had zich onmiddellijk omgedraaid toen ze de kreet van de Erinye had gehoord, waarvan ze zag dat die veroorzaakt werd door het feit dat Rai'El het beest belemmerde in de aanval op haar. De windvlaag die ze meteen op de Erinye had willen afsturen, liet ze nu ontsnappen. Ze stond op en klopte haar kleding af, bewust met haar rug naar het lijk van de kobold. "Zover ik weet wel," zei Delanya, "bedankt voor daarnet. Hoe gaat het met jou? Verwondingen, andere dingen die ervoor kunnen zorgen dat we nog dieper in de problemen zitten dan we al zitten?" Delanya had ook wel door Rai'El en zijzelf zich in een bijzonder lastig parket hadden gewerkt.
|
|
|
Kantika
Nov 25, 2006 23:49:27 GMT 1
Post by Karo on Nov 25, 2006 23:49:27 GMT 1
Hij zuchtte diep, keek naar de grond en zocht naar woorden. 'Met mij gaat het wel goed, dank je. Maar deze Erinyes, is het slechte nieuws, zijn hier niet zomaar. Ze zijn wachters. Wachters van Ziransk. Mijn doel hier was het bezoeken van de stad, maar ik wist niet dat we met Baatezu te maken kregen. Dit maakt alles moeilijker, hoewel ik niet opgeef. Dat is ook niet hetgene waar ik me echt zorgen over maak.' Hij richtte zijn hoofd op en keek haar aan. Zijn blik was verontrust en het vage licht in de grot wierp vreemde schaduwen over zijn gezicht. 'Het is ellendig,' vervolgde hij, en zijn stem werd minder vast, 'dat het lot me hiermee opzadelde, maar dat blijft dan mijn verantwoordelijkheid. Ik weet niet of je me zou moeten volgen, ik zou het niet kunnen verdragen als jou wat overkwam. Ik... ik wil je niet in gevaar brengen. Kamrul is zomaar... dood, ineens. Natuurlijk was het een beetje een onsmakelijk en moeilijk persoon,' een ongewild glimlachje drong door, 'maar hij verdiende een dergelijk einde niet. Niemand verdient dat, jij nog als minste.' Zijn kaak trilde maar hij bleef haar aankijken.
|
|
|
Kantika
Nov 26, 2006 10:07:41 GMT 1
Post by Katara on Nov 26, 2006 10:07:41 GMT 1
Delanya keek hem even recht aan. "Als er één ding is dat je van me moet weten, is het wel dat ik niet zomaar problemen uit de weg ga," zei Delanya kalm maar overtuigend, "ik heb besloten je te helpen en daar houd ik me ook aan." Ze keek hem met een blik aan die niemand ooit had verwacht bij het meisje dat Rai'El ontmoet had in de Taverne. Het was een blik van overtuiging, daadkracht en geloof, geloof in jezelf en anderen. "Dus ja, ik volg je. Samen sta je sterker dan alleen." Ze keek Rai'El nog even aan en liep toen wat verder de kloof in. "Waar moeten we nu eigenlijk heen?"
|
|
|
Kantika
Nov 26, 2006 22:16:19 GMT 1
Post by Karo on Nov 26, 2006 22:16:19 GMT 1
'Als ik dat nou eens zou weten,' volgde droevig het antwoord. Hoewel hij nog niet blij was met de situatie was Delanya's hulp welkom, een opklaring. Hij stond niet alleen daar. In stilte beloofde hij plechtig tot zichzelf dat hij haar hulp eer aan zou doen. Zij zou niet het probleem uit de weg gaan, zelfs al was het eigenlijk zijn probleem. Dat was een gebaar van werkelijke vriendschap, in de ogen van Rai'El. Hij liep ook verder. Zijn zicht was onder alle omstandigheden nog erg beperkt in de grot, en hij had niets dan Kamruls mondelinge overlevering. 'Kamrul heeft ons het grootste eind al de goede kant op geleid, tot zover hebben we er nog geluk mee gehad. We hoeven niet meer dan de kloof te volgen, zei hij. Dan komen we vanzelf in de stad.' Hij draaide zich onwillekeurig toch om naar de dode kobold. Kamrul had datgene gedaan dat van hem verwacht werd. Nu lag hij, zonder echt bemoeienis te hebben gehad met Rai'Els missie, dood, als enige slachtoffer. Hij hield in en liep terug. 'We kunnen hem niet zo achterlaten, hij zou opgegeten worden. Het lijkt me niet bepaald het meest geliefde einde, ook voor een kobold. Ik vind dat we hem moeten begraven.' Hij pakte al een paar stenen en begon die op de levenloze kobold te leggen.
|
|
|
Kantika
Nov 28, 2006 14:04:32 GMT 1
Post by Katara on Nov 28, 2006 14:04:32 GMT 1
Delanya's gezicht vertrok even in een grimas. Ze had eigenlijk gehoopt dat Rai'El er niet mee zou komen. Zelf had ze het ook al wel bedacht, maar het expres niet genoemd. Delanya draaide zich onwillig om. Toen ze Rai'El bezig zag met de stenen, hief ze haar handen al bijna om de kobold met behulp van luchtsturing binnen 5 seconden onder een dikke laag stenen te bedekken. Maar toch deed ze het niet. Niet bepaald een teken van eerbiedigheid, vond ze. Daarom liep ze naar Rai'El toe en hielp mee, steen na steen op het verminkte lijk van de kobold gooiend.
|
|
|
Post by Karo on Nov 29, 2006 8:45:48 GMT 1
Een paar minuten later was Kamruls lijk aan het zicht onttrokken. Bijtend op zijn lip draaide Rai'El zich om en begon hij te lopen. 'Het is beter als we gaan, de Erinyes zullen over niet al te lange tijd terugkomen, en dan willen wij hier niet staan.' Gelukkig had Kamrul voldoende voorraden gehad voor de reis ondergronds. Het was maar te hopen dat ze er niet al te veel op hoefden te vertrouwen; een gedeelte ervan waren klimuitrustingen. Volgens de kobold was het een makkelijk pad geweest, maar dat was ook maar relatief... tenslotte was deze doorgang ook onbekend geweest voor de inwoners van Ziransk volgens hem. Hoe lang was het eigenlijk geweest sinds Kamrul of één van zijn collega's Ziransk hadden bezocht? Het leek allemaal niet te kloppen. Rai'El vervolgde zijn tocht door de kloof.
|
|
|
Post by Katara on Feb 9, 2007 17:15:40 GMT 1
Terwijl Delanya achter Rai'El aan liep, was ze zelf ook in gedachten verzonken. Eigenlijk zelfs dezelfde gedachten als die van Rai'El. Hoe zou het nu met hen aflopen? Zouden ze veilig in Ziransk komen en, belangrijker, er ook weer veilig uitkomen? Het enige wat ze nu konden doen, was naar Ziransk gaan en vanuit daar kijken wat ze daarna zouden doen. Andere opties hadden ze eigenlijk niet.
|
|
|
Post by Karo on Feb 9, 2007 17:36:05 GMT 1
De duisternis drukte diep op hem, slechts op afstand gehouden door het flakkerende licht van de fakkel. Rai'El huiverde, niet zozeer van de temperatuur ondergronds als het vreemde onnatuurlijke donker, dieper en killer dan een gewone schaduw. Een vreemde tinteling in zijn maag bracht hem uit zijn balans. Puttend uit zijn lessen hield hij zijn hoofd hoog. Moed was doorzetten ondanks de angst. Hij hield zijn rug recht en liep, pas voor pas over de oneven vloeren. Hier en daar lag water, in poelen tussen de stenen. Rai'El vroeg zich af of het drinkbaar zou zijn, en het verlies van Kamrul drukte weer zwaar op hem. De kleine kobold zou het wel weten. Hij had wel meer geweten. Behalve de Baatezu, dat was een verrassing voor hen allen. 'Ik geloof niet dat ik eerder met Erinyes oog in oog heb gestaan,' merkte hij op om de stilte te vullen. Het was niet bepaald het leukste gesprek mogelijk, maar hij moest iets. 'Ik heb verhalen gehoord, maar dit had ik me niet voorgesteld. Het is in ieder geval een slecht voorteken. Erinyes zijn zelden alleen. Er is meer hier beneden. Meer Baatezu.' Meer Duivels, zoals ze in de volksmond werden genoemd...
Ondergronds leek de tijd anders te lopen. Rai'El was zijn oriëntatie kwijt, en had geen idee hoever ze al waren. De tunnel ging verder nergens heen, anders was het echt een ramp geweest. Het moment dat hij net wilde stoppen, blijven zitten en zich afvragen of de grond niet in tegengestelde richting bewoog, kreeg hij de uitgang in het oog. Het was een verwijding van het pad, de tunnel liep uit op een enorme grot, die zich naar boven, beneden en opzij in de verte uitstrekte. Het duurde een paar seconden voordat Rai'El het zich besefte. 'Een vulkaan... een dode vulkaan...' Ziransk was in de kegel van een gigantische vulkaan gebouwd, die al duizenden jaren was uitgedoofd. De wanden en vloer waren dichgebouwd, geheel. Lichtjes flakkerden in duizenden ramen aan alle zijdes, en de jonge ridder stond even ademloos te kijken. 'Ik geloof dat we het hebben gehaald... Hoe komen we beneden?'
|
|
|
Post by Katara on Feb 9, 2007 20:15:36 GMT 1
Delanya stond knipperend met haar ogen het tafereel in zich op te nemen. "Ja, volgens mij ook..." zei Delanya, ook ademloos, als reactie op het eerste deel van Rai'Els opmerking. Na korte tijd kwam ze echter weer tot zichzelf en werd nuchter en zakelijk. "Met een mazzel kan ik eerst jou, en daarna mezelf met behulp van luchtsturing naar beneden krijgen. Je moet denk ik echter wel wat meer doeken of iets dergelijks om je heen binden, zodat de lucht vat op je kan krijgen." Ze keek nog een keer naar beneden, opzij en omhoog. "En we moeten ervoor zorgen dat we zo min mogelijk gezien worden, lijkt me..."
|
|
|
Post by Karo on Feb 9, 2007 22:03:51 GMT 1
Rai'El knikte. Delanyas luchtsturing kwam goed van pas. Het zou alleen moeilijk worden doeken te vinden in de huidige situatie. Hij keek voorzichtig over de rand de diepte in. Een slordige twintig meter lager was er een soort balkon, dat hoorde bij het huis dat onder hen in de rots was uitgehakt. Dat zou het beste zijn om tijdelijk naartoe te gaan, leek hem. 'Er is daar een balkon, dat lijkt me het best om te beginnen. Mijn pantser en de uitrusting zouden ons erg belemmeren, dus zullen we dat apart laten zakken?' Hij begon alvast naar een soort doeken te zoeken, en kwam terecht bij een handig onderdeel van Kamruls uitrusting; zijn mantel. Rai'El sloeg de lange witte mantel om, die de kobold in die afgelopen maand constant in de zon had gedragen. En het was te merken ook, bedacht hij toen de geur van kobold in de zon zijn neusgaten binnendrong. Het zorgde er in ieder geval voor dat de luchtsturing meer grip zou hebben. 'Ik ben klaar.' Hij zuchtte en zette zich alvast schrap.
|
|
|
Kantika
Jun 29, 2007 10:33:41 GMT 1
Post by Katara on Jun 29, 2007 10:33:41 GMT 1
"Okay." Ze keek nog even wat achterdochtig om zich heen, inspecteerde het gebied beneden en kwam tot de conclusie dat er op dat moment niemand was die hen kon zien. "Goed, daar ga je." zei Delanya en ze begon de lucht rondom Rai'El zo te sturen dat hij eerst langzaam van de grond kwam en daarna in een redelijk tempo en zo onopvallend mogelijk langs één van de wanden naar beneden te laten, ja, zweven. Terwijl ze dit deed, kon ze niet de omgeving in de gaten houden. Daarom riep ze zo hard als ze durfde: "Rai'El! Gaat alles nog goed? Zijn er mensen die je zien?"
|
|